Wnętrze śmigłowca Mi-24W

Pewnie niejeden właściciel mruczącego czworonoga rozmyślał nad tym, jak proste życie wiodą te zwierzęta. Jednak nie jest ono takie łatwe, gdyż koty muszą kierować się w swoim życiu określonymi zasadami.

#1

Zwierzątko to nazywa się Jorunna parva i jeśli ta nazwa nic wam nie mówi, to nie jesteście w tym odosobnieni. Na pierwszy rzut oka przypominają małe puchate króliczki i są ostatnio hitem japońskiego Twittera.

Ten śmigłowiec służył do nauki studentom Wojskowej Akademii Lotniczej im. J.A. Gagarina w Moninie. Po latach, dzięki staraniom grupy entuzjastów, zamiast trafić na złom został przekazany do muzeum, gdzie można go podziwiać i poznać z bliska środowisko pracy załogi chyba najsłynniejszego śmigłowca bojowego świata.

#1.

Śmigłowiec Mi-24 zaczął być produkowany w latach 70. ubiegłego wieku, ale ten konkretny egzemplarz jest zmodyfikowaną wersją Mi-24W, która powstała w roku 1975. Od wersji podstawowej różniło go przede wszystkim uzbrojenie w wyrzutnie 9M144 Szturm strzelające naddźwiękowymi kierowanymi przeciwpancernymi pociskami rakietowymi 9M144 Kokon.

#2.

Poza tym skrzydła przeznaczone do mocowania dodatkowego uzbrojenia zmodyfikowano do użycia nowych typów wyposażenia, w tym zasobników strzeleckich GUW i UPK-23-210 oraz wyrzutni pocisków niekierowanych B-8. Oczywiście wraz z tymi modyfikacjami doszło do unowocześnienia awioniki w systemy do kierowania nowym uzbrojeniem.

#3. Wielolufowy wielkokalibrowy karabin maszynowy JaKB-12,7

W armii radzieckiej ta wersja śmigłowca pojawiła się w 1976 roku, a w połowie lat 80. decyzję o zakupie takich maszyn podjęto w Polsce. Do tej pory nasza armia posiadała wersję Mi-24D, a teraz importowano 16 śmigłowców w nowych wersjach, które trafiły do 56. Kujawskiego Pułku Śmigłowców Bojowych. Polskie Mi-24W do dziś wykonują zadania bojowe w ramach PKW Afganistan.