Zmarł mój przyjaciel. Rówieśnik mój. Jedna z niewielu osób, z którą mogłem sobie pogadać o wszystkim i o niczym. Facet po przejściach, we własnym świecie. Wyglądał, jak mechanik łodzi podwodnej z serialu das boot. Umiał znacznie więcej. Miał mniej niż mało, ale dzielił się ze mną przysłowiową kromką chleba. Dzwoniąc do mnie witał się słowami - dzwonię kontrolnie, co tam u ciebie słychać. Bo nie trzeba było powodu do wybrania numeru. Jeszcze w niedzielę z nim rozmawiałem i umawialiśmy się na jak najszybsze spotkanie. Ot tak, po prostu. I ot tak, po prostu go nie ma. Zasnął i już się nie obudził.


Tak się nie robi...

"Śmierć to nie jest najgorsza rzecz, jaka się może człowiekowi zdarzyć" - mój Tata

Za przyjaciela. Bez żartów, serio i poważnie.


I drugie za mechanika. Tu trzeba coś umieć. Żal za takim człowiekiem.

No przykro.

Wszyscy spotkamy się tam gdzie alkohol wiecznie zimny, a partnerowie powtarzają że jesteśmy silni, mądrzy, piękni i wspaniali

:hubbabubba Parę lat temu przyjaciel zrobił mi podobną "niespodziankę"... Lipa jak sam ch*j.

Trzymaj się

Dzwonię do mojego kontrolnie. Ale odebrał. Przejbane

Myślę, że... Tak. Andrzej Sikorowski kiedyś coś ładnego napisał, gdy mu Agnieszki Osieckiej nagle zabrakło:


I znowu czegoś żal, odwieczny życia schemat
za dalą druga dal, bo trzeciej chyba nie ma
I znowu kogoś brak, coś było i uciekło
sztucznego miodu smak
i niebo albo piekło

Pieśni przetrwają niby drzewa, których nie złamał wiatr
a nas przez palce ktoś przesiewa i tak się toczy świat
pieśni zostaną jak kamienie, których nie skruszył czas
my odlecimy jak westchnienie, razem za siódmy las

A myśli naszych biel,
bo czarne nasze sprawy
i mglisty jakiś cel
od Kutna do Warszawy

I znowu kogoś brak, pewnie się dokądś spieszył
i ciszy czarny mak i rymów pusty zeszyt


No i tyle... Trzymaj się

Dobry przyjaciel to rzadkosc obecnie.
za pamięć

Strasznie przykro trzymaj się jakoś

Ech, tak jak mówisz...

:hubbabubba

Wiem, co czujesz i nie wiem czy Ci to teraz pomoże, ale takie jest właśnie życie.
Dzisiaj smutek, żal, szok, a pojutrze...

A pojutrze też smutek, żal, szok....
Lipa, Proszę Pana

Wiesz, że egoistycznie gadając, to każdy tak piękną śmierć chciałby sobie wybrać?
Jeszcze raz

:empatyczna co z tego, że "takie jest życie". To pieprzone życie zabrało mi serdecznego kumpla, z którym gadałem kilka dni wcześniej. Miałem go zaskoczyć swoim nowym youngtimerem, mieliśmy pogadać o dupie maryni. Miało być normalnie. A nagle wszystko to stało się nierealne. Realne jest jednak to, że nie będę miał do kogo gęby otworzyć, jak życie da mi popalić i będę musiał zrzucić z siebie frustrację. Najgorsze jest to, że dopiero odczuję jego brak. Że będę musiał usunąć jego numer z komórki. I to chyba będzie najoczywistszym dowodem, że już go nie ma. A nie chcę tego robić. Ja na prawdę liczyłem, że ktoś puścił okrutną plotę i to nie jest prawda...

:hubbabubba tak. Do tej pory łapię się na myśli, że muszę zadzwonić do mojej słodkiej Moniki, do której "cholera, jutro zadzwonię" , a jutra już nie było i nigdy nie będzie. I tak, takie jest życie, śmierć, przeszłość i przyszłość. Możemy zmienić tylko teraźniejszosć, jeśli mamy na to czas i ochotę. To, co zmienia naszą percepcję, to intensywność bólu, który zostawiają w nas nasi znajomi, bliscy, czy bratnie dusze.

Nie usuwaj numeru z komórki, jeśli Cię zbytnio nie razi. Nie musisz tego robić, nie musisz zgłaszać profilu na fb, możesz sobie zachować każdy cenny drobiazg, który był związany z Twoim Przyjacielem. Czasem Cię kopnie, a czasem pomoże.

Raz jeszcze ściskam mocno. Każde słowo zbędne, włącznie z tymi, kóre napisałam .

:hubbabubba moje wyrazy współczucia, rozumiem Twój ból, ja od już ponad 10 lat nie usunąłem z telefonu numeru przyjaciela który zginął w katastrofie pod Mirosławcem

Prawie dwa lata temu życie zabrało bliską mi osobę. Jej nr mam dalej w telefonie.